นิทานสำหรับเด็ก

มีบ้านหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านเลี้ยงสุนัขไว้ด้วยกันทั้งหมด 5 ตัว เป็นสุนัขพันธุ์ปั๊กทั้งหมด 4 พี่น้อง แต่ละตัวล้วนอ้วนท้วนสมบูรณ์น่ารักแต่อีกตัวที่เหลือเป็นสุนัขพันธุ์ร็อตไวเลอร์ ที่มีร่างกายกำยำใหญ่โต มันถือว่าตัวเองตัวใหญ่จึงดุและเกเร ชอบรังแกเจ้า ตัวเล็กๆ นี่เสมอ โดยเฉพาะเวลาเจ้าของไม่อยู่หรือเผลอจนเจ้าตัวเล็กทั้งสี่ รู้สึกเอือมระอากับพฤติกรรมของมันวันหนึ่งในขณะที่เจ้าตัวใหญ่หลับอยู่ เจ้าตัวเล็กก็ได้ประชุมหารือกันโดยเจ้าน้องเล็กสุดถามพวกพี่ ๆ ว่า "พวกเราจะทำอย่างไรกับเจ้าหมาตัวโตนี่ดีนะ ไม่ให้มันมารังแกเราได้ทุกวันอย่างนี้ บางวันฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย มันแย่งของฉันกินหมด ฟ้องเจ้านายก็ไม่ได้"เจ้าสุนัขตัวรองเสนอแผนการขึ้นว่า "เอาอย่างนี้สิ หากระดิ่งหรือกระพรวนไปผูกคอมัน เวลามันแอบเดินมาหาเราตอนนอนหลับหรือตอนเราเผลอ เราจะได้ยินกระดิ่งที่คอของมัน พวกเราจะได้หาที่หลบทันกันดีไหม"บรรดาพวกสุนัขพันธุ์ปั๊กทั้งหลายต่างพากันชอบอกชอบใจในแผนการณ์อันนี้มากแต่สุนัขพี่ใหญ่ซึ่งเป็นตัวที่ฉลาดที่สุดในกลุ่มนิ่งคิดก่อนที่พูดอย่างหารือว่า "อืม...ม..ม...แผนการนี้ดีมากเลยพี่ชอบ แต่ว่า..ใครละจะเป็นคนเอากระดิ่งไปผูกคอมัน??"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ใครๆ ก็สามารถเป็นผู้เสนอหรือวางแผนการต่างๆ กันได้ แต่ใครละจะลงมือทำ